W Misterium Grozy aktualnie zaczytuję się w dwóch książkach. Jedną z nich jest „Droga do piekła” Przemysława Piotrowskiego, drugą z kolei patronacka pozycja Tomasza Siwca „Tam, gdzie rozkwitają serca”.

Poprzednia książka Przemka, „Kod Himmlera”, zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Opowiadania Tomka mają być innym obliczem autora, które z ciekawością poznam. Czy na pewno będzie nowe?

Droga do piekła

„Były amerykański żołnierz John Pilar zostaje skazany na śmierć za zamordowanie swojej rodziny w wyjątkowo bestialski sposób. Kat wstrzykuje mu zabójczą mieszankę, ale to nie koniec jego podróży. Po drugiej stronie budzi go odrażająca woń siarki…

Jego młodszy brat Lukas, były nowojorski policjant, a dziś zapijaczony detektyw, nie wierzy w jego winę. Odkrywa, że naczelnik więzienia, w którym zginął brat, nie ma krystalicznie czystego sumienia. Razem z młodą dziennikarką Rose Parker rozpoczynają prywatne śledztwo i wpadają na trop mrocznego spisku. Z każdym dniem coraz bardziej zagłębiają się w matni pierwotnego zła, niewyobrażalnego okrucieństwa i zdziczałej przemocy. Czy oczyszczą Johna z zarzutów, czy może dokopią się do prawdy tak przerażającej, że nawet samo piekło wydaje się jedynie drobną igraszką?

Droga do piekła zabierze Cię w otchłań zła, gdzie trupi odór i kwaśna woń śmierci są jedynie finezyjnym zaproszeniem do skrzętnie skrywanej, mrocznej tajemnicy ludzkości”. (opis za Videograf S.A.)

Tam gdzie rozkwitają serca

„Historie, o których tu mowa, mogą się Wam wydać znajome. O sytuacjach, które przytacza Tomek, możecie bowiem usłyszeć w codziennych wiadomościach lub przeczytać w lokalnym dzienniku. On tylko ubrał je w odrobinę niesamowitości. I zrobił to w sposób nie tylko ciekawy, ale i wiarygodny. Opowiadania Tomka oburzają, wzruszają, bawią. Są niekiedy subtelne, innym razem dosadnie ostentacyjne…” (ze wstępu Magdaleny Paluch)